Profesor dr hab. Henryka Długońska urodziła się w 1948 r. w Kielcach. Tam ukończyła szkołę podstawową, a potem uczęszczała do IV Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego. W 1965 r. zdała egzamin dojrzałości i kierując się swoimi zainteresowaniami, rozpoczęła studia biologiczne na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego. W 1970 r., po przedłożeniu pracy dyplomowej pt. Wpływ chemicznych immunosupresorów na komórki produkujące przeciwciała 19S (promotorem była prof. dr hab. Teresa Gościcka), uzyskała tytuł magistra biologii w zakresie mikrobiologii i została przyjęta na roczny staż asystencki w Instytucie Mikrobiologii UŁ, w którym pracowała aż do przejścia na emeryturę w 2018 r. W 1979 r. obroniła pracę doktorską pt. Receptory dla antygenu DNP34-HSA, immunoglobulin i komplementu na komórkach limfatycznych świnek morskich normalnych i immunizowanych (promotorem rozprawy była również prof. Teresa Gościcka) i uzyskała stopień doktora nauk przyrodniczych, a w 1999 r. – stopień doktora habilitowanego nauk biologicznych w zakresie immunologii i mikrobiologii. W 2001 r. utworzyła w Katedrze Immunologii UŁ Zakład Immunoparazytologii i objęła jego kierownictwo. W 2001 r. otrzymała tytuł profesora nauk biologicznych i została awansowana na stanowisko profesora zwyczajnego.
Zainteresowania badawcze prof. Henryki Długońskiej koncentrowały się przede wszystkim na reakcjach odpornościowych ssaków (w tym człowieka), indukowanych przez patogenne wewnątrzkomórkowe drobnoustroje, m.in. bakterie Listeria monocytogenes i pierwotniaki Toxoplasma gondii. W ostatnich trzydziestu latach zajmowała się określeniem proteomu (kompozycji białkowej) toksoplazmy i otrzymywaniem na drodze inżynierii genetycznej białek rekombinowanych tego pasożyta. Białka te posłużyły do opracowania szczepionek doświadczalnych oraz walidacji testów laboratoryjnych używanych w serologicznej diagnostyce toksoplazmozy. Z wykorzystaniem modelu zwierzęcego prof. Długońska analizowała ponadto wpływ Toxoplasma gondii na wytwarzanie neuroprzekaźników w mózgowiu i behawior zainfekowanych toksoplazmą gryzoni. Swoje badania prowadziła, współpracując z pracownikami Uniwersytetu Łódzkiego i innych uczelni oraz placówek PAN w Polsce, a także jednostek naukowych za granicą (Uniwersytet w Düsseldorfie, Moguncji i Bernie). Wielokrotne staże naukowe w tych ośrodkach były wspierane hojnie m.in. przez Fundację Aleksandra von Humboldta w Bonn, której stypendystką Henryka Długońska pozostaje od 1980 r.
Pani Profesor jest autorką i współautorką ponad stu prac oryginalnych i kilkudziesięciu artykułów poglądowych, dwóch wydań skryptu pt. Ćwiczenia z immunologii oraz bardzo licznych komunikatów zjazdowych w kraju i za granicą.
W czasie swej kilkudziesięcioletniej pracy na Uniwersytecie Łódzkim prof. Henryka Długońska pełniła szereg ważnych funkcji organizatorskich, m.in. prodziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, kierownika Zakładu Immunoparazytologii, kierownika Studium Doktoranckiego Mikrobiologii, Biotechnologii i Biologii Eksperymentalnej oraz członka Rady Programowej Międzywydziałowych (a następnie Międzyobszarowych Indywidualnych) Studiów Matematyczno-Przyrodniczych.
Jej praca naukowa, dydaktyczna i wychowawcza w Uniwersytecie Łódzkim została uhonorowana nagrodami zespołowymi Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Edukacji Narodowej i Rektora UŁ, a także nagrodami indywidualnymi Rektora UŁ. Otrzymała także Złotą Odznakę UŁ, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce” oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Profesor Henryka Długońska była członkiem komitetów naukowych PAN: Komitetu Parazytologii, Komitetu Biologii Organizmalnej oraz Komitetu Biologii Molekularnej Komórki. Aktywnie uczestniczyła w pracy towarzystw naukowych, takich jak Polskie Towarzystwo Immunologii Doświadczalnej i Klinicznej (sekretarz Oddziału Łódzkiego) i Polskie Towarzystwo Parazytologiczne (wiceprzewodnicząca Łódzkiego Oddziału). Była również członkiem Rady Naukowej Instytutu Parazytologii PAN w Warszawie oraz członkiem Rady Naukowej czasopisma „Annals of Parasitology”.