PROFIL PRACOWNIKA: Bogusław Śliwerski

Ścieżka naukowa: na Wydz. Filozoficzno- Historycznym UŁ: 1977 mgr, prom. prof. dr hab. K. Kotłowski, 1985 dr w zakresie pedagog., prom. tenże; 1993 dr hab. n. humanist. w dyscypl. pedagog. na Wydz. Pedagogicznym UW, prom. tenże; 1999 prof. n. humanist., doctor honoris causa: UMCS w Lublinie (2014), UKW w Bydgoszczy (2016); KUL (2018); Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy (2019) i UKSW (2020); Prof. Honorowy UWM w Olsztynie i UŚ w Katowicach (2015).

Ścieżka zawodowa: 1974–1975 nauczyciel – instruktor ZHP w Szkole Podst. nr 101 i 105 w Łodzi; 1977–1979 asyst. na Wydz. Filozoficzno-Historycznym UŁ, 1979–1985 st. asyst. tamże, 1985–1993 adiunkt tamże; 1987–1989 adiunkt w Instytucie Kształcenia Nauczycieli, Oddz. Doskonalenia Nauczycieli w Łodzi; 1974–1975 nauczyciel-instruktor ZHP SP nr 105 w Łodzi; 1991–1992 nauczyciel w SP nr 37 w Łodzi; 1993–1996 dr hab. na st. adiunkta na Wydz. Nauk o Wychowaniu UŁ; 1995–1996 prof. WSHE w Łodzi; 1996–2000 prof. nadzw. UŁ; 1996–2001 prof. Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach; 1998–1999 nauczyciel-konsultant w Kolegium Nauczycielskim w Zgierzu; 2000–2008 prof. zw. UŁ; 2001–2004 prof. zw. Wyższej Szkoły Kupieckiej w Łodzi; 2002–2003 prof. zw. AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu; 2004–2010 prof. zw. rektor WSP w Łodzi; 2008–2010 prof. zw. na Wydz. Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu; 2009-2019 prof. na Wydz. Nauk Pedagogicznych Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie; od 2019 prof. w Instytucie Pedagogiki, Zakładzie Podstaw Pedagogiki Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie; 2010–2015 prof. zw. na Wydz. Pedagogicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie; 2011–2012 prof. Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach; od 2015 prof. zw. na Wydz. Nauk o Wychowaniu UŁ, kier. Katedry Teorii Wychowania;

Granty, projekty, wdrożenia, patenty: 23 indyw., promotorskie i zespoł. proj. w KBN-MNiSW-NCN, w tym 6 międzynarod.; wdrożone oprac. proj. eksperymentalny model edukacji autorskiej w Preszowie (Słowacja), od 1992 58 klas w szkołach publicznych; 1999–2004 Międzykulturowy Projekt Polen – Schweiz der Langzeitweiterbildung Luzern.

Najważniejsze dokonania oświatowe: eksperyment pedagog. – klasy autorskie w szkolnictwie publicznym w Polsce (SP nr 37 w Łodzi; założyciel w 1991 r. i przewodniczący Polskiego Stowarzyszenia Szkoła Dla Dziecka (do 1996).

Recenzje dorobku naukowego: 45 rec. w przew. prof.; 3 rec. w przew. prof. w Uniwersytecie Jana Amosa Komeńskiego w Bratysławie (Słowacja) i 1 w Uniwersytecie w Brnie (Czechy); 107 rec. hab., 71 rec. dokt.; 212 rec. grantów KBN, MNiSW, NCN; rec. proj. dla NCBR; rec. doctor honoris causa dla prof. Czesława Kupisiewicza (APS), prof. Zbyszko Melosika (Uniwersytet Szczeciński) i Janiny Ochojskiej (Śląski Uniwersytet Medyczny); profesora Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego dla Andrzeja Janowskiego; odnowienia doktoratu prof. Olgi Czerniawskiej.

Granty, projekty, wdrożenia, patenty: 23 indyw., promotorskie i zespoł. proj. w KBN-MNiSW-NCN, w tym 6 międzynarod.; wdrożone oprac. proj. eksperymentalny model edukacji autorskiej w Preszowie (Słowacja), od 1992 58 klas w szkołach publicznych; 1999–2004 Międzykulturowy Projekt Polen – Schweiz der Langzeitweiterbildung Luzern.

Współpraca z zagranicznymi ośrodkami naukowymi: od 2019 członek International Board of Tomas Bata University of Zlin in Czech Republic; od 1984 Uniwersytet Justusa Liebiga w Giessen (Niemcy); od 1984 Uniwersytet Karola w Pradze (Czechy); 1984–2015 Uniwersytet Preszowski (Słowacja); 1992–1999 Uniwersytet w Ostrawie (Czechy); 2000–2014 Uniwersytet Jana Amosa Komeńskiego w Bratysławie (Słowacja); 2007–2010 Trnawski Uniwersytet (Słowacja); 2008–2010 Katolicki Uniwersytet w Rużomberku (Słowacja); 2009–2013 Uniwersytet Pardubicki (Czechy); 2010 Uniwersytet Wiedeński (Austria); 2013–2015 Uniwersytet w Bonn (Niemcy).

Członkostwo w organizacjach: 1997–1999, 1999–2003, 2003–2007, 2007–2010 czł. Prezydium Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, 2007–2010 wiceprzewodn. 2011-2019 przewodn. tamże; 1993– 1996, 2005–2010 wiceprzewodn. Polskiego Tow. Pedagogicznego, 1996– 1999, 1999–2003, 2003–2008 czł. Prezydium ZG tamże, od 2008 przewodn. tamże, Oddz. Łódzki, od 2011 Przewodn. Honorowy tamże; od 1997 czł. ŁTN.

Udział w redakcjach czasopism: czł. Rad Red.: od 1995 „Wychowania na co Dzień”, 1996–2005 „Jahrbuch für Bildungs-und Erziehungsphilosophie”, od 1998 „Rocznika Pedagogicznego”, od 2000 „Forum Oświatowego”, od 2002 „Chowanny”, „Auxilium Sociale. Wsparcie Społeczne”, od 2003 „The New Educational Review”, od 2005 „Keryks. Międzynarodowego Przeglądu Katechetyczno-Pedagogiczno-Religijnego”, „Problemów Wczesnej Edukacji”, „Przeglądu Pedagogicznego”, od 2007 „Wychowania w Rodzinie”, od 2008 „Człowieka – Teraźniejszości – Edukacji”, „Ars Educandi”, 2008–2011 „Studiów Edukacyjnych”, 2010 „Acta Facultatis Paedagogicae Universitatis Tyrnaviensis. Zbornik Pedagogicke Fakulty”, od 2012 „Edukacji Elementarnej w Teorii i Praktyce”, od 2014 „Nauk o Wychowaniu”, 2012-2020 „Pedagogiki Społecznej”, od 2016 „Multicultural Studies”, od 2010 red. nacz. „Studiów z Teorii Wychowania”.

Kształcenie kadry naukowej: prom. 18 dokt.

Zainteresowania naukowe koncentrują się na:

1) interdyscyplinarnych badaniach oświatowych w zakresie innowatyki pedagogicznej (ruchy nowatorstwa pedagogicznego, edukacji alternatywnej, pedagogiki reform),

2) pedagogice porównawczej - w odniesieniu ak do makropolityki zarządzania systemami szkolnymi, jak i komparatystyki myśli pedagogicznej,

3) pedagogiki ogólnej - teoretycznych podstaw wychowania i pedagogiki systematycznej;

4) naukoznawstwa - krytyka naukowa, awanse naukowe w naukach humanistycznych i społecznych.

Wybrane publikacje (monografie):: Śliwerska W., Śliwerski B., Edukacja w wolności, Kraków 1991 (II wyd. Kraków 1993); Śliwerski B. Przekraczanie granic wychowania. Od "pedagogiki dziecka" do antypedagogiki, Łódź 1992; Wyspy oporu edukacyjnego, Kraków 1993 (wyd. II, 2008); Klinika szkolnej demokracji, Kraków 1996 (wyd. II, 2008); Edukacja autorska, Kraków 1996, (wyd. II, 2008); Jak zmieniać szkołę? Kraków 1998 (wyd. II, 2008); Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 1998 (wyd. IX, 2015); Edukacja pod prąd, Kraków 2001, (wyd. II, 2008); Program wychowawczy szkoły, Warszawa 2001; Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu, Gdańsk 2007; Problemy współczesnej edukacji. Dekonstrukcja polityki oświatowej III RP, Warszawa 2009; Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia. Klasyfikacje. Badania, Kraków: 2009; Súčasné teórie a smery vo výchove a vzdelávaní, preklad Tomaš Jablonský, Hana Šimčiková, Ružomberok 2009; Teoretyczne i empiryczne podstawy samowychowania, Kraków: 2010; Myśleć jak pedagog, Sopot 2010; Klinika akademickiej pedagogiki, Kraków2011; Podstawowe prawidłowości pedagogiki. Podręcznik akademicki, Warszawa: 2011; Szkoła na wirażu zmian politycznych. Bez cenzury, Kraków 2012; Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012; Przyrzeczenie harcerskie. Historia. Metodyka. Manipulacje, Kraków 2012; Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu, Kraków 2013; Edukacja (w)polityce. Polityka (w)edukacji, Kraków 2015; (współaut. R. Nowakowska-Siuta), Racjonalność procesu kształcenia. Studium z polityki oświatowej i pedagogiki porównawczej, Kraków 2015; Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji, Kraków 2016; Książki (nie)godne czytania? Kraków 2017; Meblowanie szkolnej demokracji, Warszawa: 2017; Habilitacja. Diagnoza. Procedury Etyka. Postulaty, Kraków 2017; Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005-2016. Studium krytyczne, Łódź 2018; Pedagogia harcerskiego wychowania, Kraków 2018; współaut. Maliszewski K., Stępkowski D., Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia. Kraków 2019; „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu...” – czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku, Kraków 2019; Filozofia kordialna ukraińskiej pedagogiki serca Wasyla Suchomlińskiego/Кордіалъна філософія українсъкої педагогіки серця Василя Сухомлинсъкого, Kijów 2019; współaut. Murzyn A., Irlandia. Zielona Wyspa międzykulturowej oraz egalitarnej edukacji i opieki, Kraków: 2019; (Kontr)rewolucja oświatowa. Studium z polityki prawicowych reform edukacyjnych, Łódź: 2020; Pedagogika holistyczna. Studium z perspektywy metanauk społecznych, Warszawa: 2020.

Odznaczenia i nagrody: 1979 Medal KEN; 1997 Złota Odznaka UŁ; 1979 Brązowe Odznaczenie im. J. Krasickiego; 1979 Złota Odznaka „Kadry Kształcącej”; 1980 Srebrna Odznaka SZSP; 1980 Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”; 1994 Srebrny Krzyż Zasługi; 1994 Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”; 1999 Złoty Krzyż Zasługi; 1999 Nagroda MEN, indyw. nauk. za publ. Współczesne nurty i teorie wychowania (Kraków 1999); 2002 Nagroda MEN, indyw. nauk. za publ. Program wychowawczy szkoły (Warszawa 2001) i Edukacja pod prąd (Kraków 2001); 2002 Medal UŁ w Służbie Społeczeństwu i Nauce; 2003 Nagroda Rektora UŁ za publ. Pedagogika (Warszawa 2002, współred., współaut.); 2006 Nagroda Rektora UŁ za publ. Pedagogika (Gdańsk 2006); 2010 Nagroda podczas Targów Książki w Krakowie za publ. Przyrzeczenie harcerskie. 327 Historia, metodyka, manipulacje (Kraków 2009); 2011 Tytuł Honorowy Profesor UWM w Olsztynie; 2012 Nagroda im. F. Kallimacha za wybitne osiągnięcia w sferze edukacji; 2012 tytuł i certyfikat „Mistrza Pedagogii” nadany przez Kapitułę Konkursów dot. innowacji w edukacji i dla edukacji Łódzkiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego; 2013 Medal „Za Zasługi dla Pedagogiki Współczesnej”; 2013 Nagroda Specjalna Łódzkiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego w Łodzi. Statuetka „Skrzydła Wyobraźni” za szczególne osiągnięcia w dział. innowacyjnej dla edukacji; 2014 Medal „Za Zasługi dla Polskiego Stow. Nauczycieli Twórczych”; Nagroda Prezesa Rady Ministrów 2016; Nagroda "Łódzkie Eureka" 2017; Nagroda Zespołowa I stopnia Rektora UŁ za podręcznik „Pedagogika” (współred. Z. Kwieciński) Warszawa 2019.

Inne: 1966–1990 instruktor ZHP, harcmistrz; od 2019 czł. Rady Doskonałości Naukowej; od 2000 ekspert, czł. Komisji Kwalifikacyjnej MEN ds. awansu zawodowego nauczycieli; 2000–2003 czł. Zespołu Rady Głównej ds. Kształcenia Nauczycieli w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego, przewodn. zespołu przygotowującego standardy kształcenia na kierunkach „pedagogika” i „pedagogika specjalna” tamże; 2000–2010 czł. zespołów akredytacyjnych dla kierunku „pedagogika” w Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej; 2001–2004 czł. zespołu n. społ. i praw. w Państwowej Komisji Akredytacyjnej, od 2004 ekspert tamże; 2004–2010 czł. zespołu oceniającego wnioski na konkurs o granty na badania własne, hab. i promotorskie (od konkursu XXIX do XXXV) w Zespole Nauk Humanist. (H-1), w Sekcji Psychologii i Pedagogiki (H01F) MNiSW; 2004– 2012 czł. Rady Społeczno-Doradczej Łódzkiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego w Łodzi, od 2006 przewodn. tamże; od 2005 czł. Kapituły Konkursu im. I. Lepalczyk (ŁTN) na najlepsze prace nauk. z pedagogiki społ.; 2006–2008 Rzecznik Komisji Dyscyplinarnej w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego; 2006–2010 Rzecznik Dyscyplinarny w Ministerstwie Edukacji i Nauki; od 2007 czł. Zespołu Nauk Humanist. i Społecznych w CK, 2010–2012 z-ca przewodn. Sekcji Nauk Humanist. i Społecznych tamże, 2013–2016 przewodn. tamże; 2007–2010 czł. Zespołu specjalistycznego MNiSW do oceny czasopism nauk. dla potrzeb przyszłej oceny parametrycznej i sporządzenia wykazu wybranych czasopism nauk. z obszaru dyscypl. nauk. obejmujących n. humanist. i społ., w dyscypl. pedagogika; 2009 przewodn. Kapituły Konkursu MEN na Najlepszy Program Wychowania Przedszkolnego (MEN – Ośrodek Rozwoju Edukacji); 2011 ekspert panelu HS6 w NCN; 2011–2013 rec. VEGA – Agencji Grantów Naukowych Republiki Słowacji, Ministerstvo Školstva Slovenskej Republiky a Slovenskej Akadémie Vied; 2012 czł. zespołu interdyscyplinarnego MNiSW ds. oceny wniosków o przyznanie nagrody MNiSW za wybitne osiągnięcia nauk. lub nauk.-tech.; od 2012 czł. Komitetu Rozwoju Edukacji Narodowej przy Wydz. Nauk Humanist. i Społecznych PAN, od 2013 czł. zespołu do oceny czasopism tamże.